آدمهای دیر

آدمهای دیر ِ زندگی ما همیشه سنگین ترین افسوسها را در جانِ ما باقی میگذارند!

مکان تنها از سَرِ اتفاق آنها را به ما میرساند،اما
هنگامی که زمان به قدر ِکافی ما را از هم گرفته باشد!
چگونه این حجم از غم ِ پُر از ابهام را میتوان برای کسی گفت و
انتظار داشت که او ما را درک کند؟

مجتبی_دادوند
هفتم مهر ماه ۱۳۹۹

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *