دیوارها کشیدند تا آزادی بیآورند!
چشمها بستند تاعشق آفرینند!
لب ها دوختند تا بوسه ها ی ناب ارمغان دهند!
ای دریغا,ای دریغ
سینه های ما مَسلخ ِ بُغض شدند !
دستان ِما برزخ ِ انتظار !
ناجوانمردانه هرروز ما را به مرگ عادت دادند
تا که شاید روزی سزاوار ِ زندگی شویم !
