شیرین و فرهاد

غمت چون فرهاد ، بر شیرین ِ دلم
تیشه هایی از درد میزند!
نازنین !
این دل ِ بی پناه ،
هرگز سزاوار ِ این همه مرگ ِ پنهانی نبود!

مجتبی دادوند
مهرماه ۱۴۰۰

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *