کفش هایت را نگه داشته ام پُشت درِ همین خانه ،
تنها برای زنده ماندن امید ِ هر روزه ی من
برای آرامش ِدلتنگی هایم ،
هنوز هم با خودم میگویم که
روزی این در باز خواهد شد و تو
پشت این دَر ، نگاه در سکوت ِ پُر از بُهتِ نگاه ِ من
خواهی ایستاده !

مجتبی_دادوند
هفتم مهر ۱۳۸۶